BİR SERUVENDİ BU HAYAT

Bir serüvendi bu hayat 

Toprakla başlayan yine toprakla biten.

Bir serüvendi yine gitti dediğim 

Yine bir başlangıcın serüveni gibi.

Gidene kal denilmez 

Lakin hasret en çok kalanı vurur 

Yesrib'e sığınmak neydi ise  

Kitaba sığınmak o

Yine şair kesildim bu sessiz, sözsüz çıkan fırtınaya  

Şair değildim 

Çöle su ne kadar lazımdı 

Bana da hasreti dindirecek kelam.

Mürekkep tükenir bilirim 

Sevgi varsa tükenmez hiçbir kelam. 

Dilerim çıkan bu fırtına yine harap etmez bir yerleri 

Yine yakmaz pervaneyi 

Meylim ona doğru 

Bu ne sessiz fırtına yine?

Bu ne kara bulutlar?

Rahmet yağsa da dinse fırtına.

Bir gün ihya eder misin beni?

Kurumuş çöllere yağar mısın nisan yağmuru gibi.

Kalsam çöllerde, kervanına katar mısın ?

Yoksa bensizliğe gidip kök mü salacaksın?

Bakma sensizlikten yana dem vurduğuma 

Seni sultan bildim yurduma 

Vatan sultansız olmazken

Bir parça vezir olma hayali bıraktın bana.

Nursen Işık