Mavera

  Bir fecr vaktinde büyüttüm düşlerimi daha çocukken Rekat rekat huzura vardım bir esrarlı vakitte Bir köy evinde, duvarlar kerpiç Eskimiş tuğla aralarından umut akıyor sanki hala yaşamak için çaba sarfedercesine Ben bir munzeviydim Elimde divit kalem ve defter  yazdım umudu ve hayali şiir ettim sevgiyi belki kalplere şifa olur diye Bazı kalplere şifa çare değil bilemedim Kelime kelime şiir ilham etti Rabb Bir düzine nergiz çiçeği gibi Kenarları eğri Uzaktan bir muallim gördüm  kelimeleri anlayan Serdim önüne kelimeleri bir sofra gibi   Ben batı ülkelerinde hasret mektupları yazarken  sen Erciyes  dağlarında  nergis çiçeklerine su veryodun Güneşin doğuşuyla etrafını selamlıyordun Bu ülkede güneş bile solgun Dağları vardır bu şehrin lakin insan dünün özlemcisi  Ben, köyümü özlüyorum Bir fakih  gördüm  Endülüs'te Elinde kalem harf harf bu dünyanın maişetini öğretiyordu çocuklara El Fettah diyordu bütün kapıları açan...

Bir köşe başında sahaf ta Başımda eski yemeni sarık Gözlerimin feri çekilmişti. Mazi canlandı gözümde Gelmeyen birinin yolunu gözler gibi Sonra çevirdim gözümü kitaplara Bir kitap istedi toy bir genç Umut diyordu, umudu anlatsın bana Güneşin doğuşunu Harflerin manasını Ben, umut sensin diyordum Orta yaşlarda bir çift geldi Kırıkları onaran bir kitap diyordu Merhameti, sadakati anlatan bir kitap Sevgiyi, saygıyı Ben, sevgi ve saygıyı süreli kılan şey  emektir diyordum. Genç bir kız geldi Adaleti, merhameti, samimiyeti Bana iki dünyada ışık olacak, rehber Olacak bir kitap ver diyordu Verdim O mübarek Kitabı eline İki dünyada rehberin olacak  O kitap ki Kurânı Kerimdi Ben, ayetleri duvarlara değil kalbine as diyordum Bir anne ve baba geldi Yanlarında çocukları Anne baba hakkını savunan bir kitap ver diyordu. Ben, anne baba hakkı olduğu kadar çocuğunda hakkı var diyordum Kabe, Rasûlullah (sav)sevdalısı bir alim geldi Belli ki hacca gidecek durumda...