Mavera

Sonu görünmeyen sisli bir hava  Yerini terk eden kuşlar gibi  Ayrılık mı yoksa visal mi? Bir bilmece gibi Kelimelerde yorgun artık Bir bilsem  Bir çıkmaz sokak Bir girdap Belki de visal İki kelimenin kavuşması gibi  Fani bir dünya Karlı bir mevsim  İki şehir gibi destansı İki şehir gibi yasemin kokulu Biri kadim bir sehir biri Endülüs İki mübarek kelam Birinde bulutluysa hava Diğerinde yağmur Birinde ayaz olsa diğeri kar boran Yıldızları bağrında toplayan iki şehir Ayrılık yakışmaz geceyi aydınlatan yıldızlara Birbirini bulmuş iki fikrin ve kelamın Müslüman yüreklere Kadim şehirlere Bazen Erzurum bazen Endülüs Bazen Fas bazen Filistin Zulüm altında kalmış masum serçe yüreklere Kabil sokaklarında büyümüş çocuklara Bağdat'a, Kerkük, Musul ve Türk'e  Bir eylül arefesinde karşılaşan iki dosta  Nursen ışık 

Alıp kırgınlığımı ve ben Varsam bir deniz kıyısına  Bir daha geri dönmesem  Endülüs'te bir şehirde ruhumu bulsam unutsam bütün yaşanmış kırgınlıkları Bir akşam vakti bir gün batımında Öyle olurum bazen Acemi bir avcı vurur beni Bir kanadımı kırar  çırpınışıma alkış tutar gibi Bir annem ağlar bana Bir de gökyüzü  Bir de sonbahar yağmurları  Bir çift göz pınarında durulanır Usta olurum yeniden Tamir etmek için bir gönlü  Bir kış mevsiminde yüreğim ayazda kalmış Acemi avcılar vurur hep Merhametli bir yüreğin sevgi dolu bir kelamın tuzağıydı bu  Acemi avcılar vurur beni  Yüreğimi ellerime koyarlar Bulutları gözlerime Bir dem ayrılık bırakırlar yanıma Yaşamaya gücün yeterse yaşa der gibi  Varsam bir deniz kıyısına Yeniden uçsam Yeniden sarsam yaralarımı Yeniden umut etsem hayatı  Yeniden düşünsem  "Rabbin seni terk etmedi ve sana darılmadı da."  Ayetin serinliğini hissetsem yüreğimde.  öylece kanatsız uçuversem gökyüzüne... Nur...

Artık hüzün ve ayrılığın değil, umudun şarkısını söylüyorum Melodisi kulaklarımda Sonbaharda dökülen yapraklar arasında menzil alırken Artık umudun şarkısını söylüyorum  Kelimeler dua dua yükseldi semaya  Melodisi yüreklerde. Bir bakıma umuttan yana dem vurdum  Umud benim  Taç Mahal gibi görkemli Bir yanım yoksulluğun adı olsada, diğer yanım zenginliğin göstergesi Bakmayın yenilmiş gibi göründüğüme. Mostar gibi yenilsemde, yeniden umudu haykırmaktayım. Umut umut onardım kırıklarımı Hüzün ki Rahmana yakın kılar insanı  "Ağlamak ki zekatıdır tüm anlatamadıklarımızın." Umut ki zemheriyi bahar kılar. Ümit et yinede Ümidini diri tut. ümidini diri tutanlar kazandı. Bir bakıma ümit benim Mağrip ile Maşrık arası kadar umut büyüttüm heybemde  Sefa ile Merve arasında say edercesine ümit ettim. Nursen Işık

Bir aralık akşamında ağır adımlarla yürüyordum kadim bir şehirde  Yağmur hafiften ve sağanak iniyordu yere Toprağa can vermek için  Gökyüzü bir hayli buruk Yüzünü asmış bir dünya hayal gibi Bir dünya elvedayı bağrında gizlemiş  Bir dünya düş Tıpkı benim gibi Omuzlarım da bir sevgi yükü Bir elif miktarı atıyorum adımlarımı Şehir daha derin giydiğim hükümlerden Bir dervişin hu diyişi gibi saf bir hüküm  Bir meveddetti yüreğimde Bir canın ruhta hay oluşu gibi  İki mübarek şehrin rüyasıydı bu Epik bir şiir fani bir dünya Yüzümde yağmur damlası Yüreğimde bir veda vardı  vuslatı yakın  İki şehrin rüyasını görür gibi Nursen Işık