Mavera

Kuytusunda durmuştum hayatın  Vakit, zifiri bir gecede gelen bir selam Her şey mümkünmüş gibi bir his İnci gibi hikmetli kelimeler bıraktın yanıma Bir gönül yüceliğinde temiz kelimeler de gördüm seni  Mü'mine ümitsizlik yakışmaz, kalk bir fecr vaktinde,  Bir secdede yönel Rabbine Rahmân lütfunu sana bahşeder der gibi Şu kısa dünya hayatında, güzel, saf bir dostluk  Öylesine gerçek, öylesine rıza makamı, Ömrümüzün baharında  Yesrip rüzgarları gibi esen bir sevgi  Dualar arz ettim Allah'a  Rahmetini esirgeme üzerimizden der gibi Bir seher vaktinde, ruhundaki güzellikler yüzüne aksetmiş şekilde gördüm seni  Gönlündeki sevgi simanda tebessüme dönüşmüş  Zihninde derin düşünceler, dışarıya ciddiyet ve samimiyet tezahür etmiş güzel insan  Mübarek bir vakitte muhabetin tezahür etti gibi Mevsime kar düşmüştü, havaya cemre  Dönülmez bir yolda gördüm seni Bir akşamın ufkunda girdap gibi, Etrafında sözcükler uçuşuyordu, dönme arkanı, ayrılıklar...

İnsan için okumak, sevgi gibi temel bir eylemdir. Okuyup idrak etmek gerekir. İttikat-ıdana katkı sağlamasıdır. Okuduklarınla kemale ermekse daha mühim bir meseledir. Nursen Işık 

Kitap okuyarak sıyrılıyorum bu dünyanın hengamesinden Bağlarından. Malayani sözlerinden Mevsimsiz esen rüzgarından  Hakikat merdivenini çıkıyorum. Bir mukaddes yol Mübarek insanlarla tanışıyorum. Adım geçiyor bir kara listede Estağfirullah diyorum. Devam ediyorum okumaya Bir kitap daha okuyarak varıyorum hakikatin kapısına Umudu kuşanıyorum  Ebu Zerden, Üveys ten Fatıma'dan haber veriyor  Ayetleri hıfz ediyorum  Dünya hayatının süs  Ahiretin hakk olduğunun sırrına varıyorum sonra  Demiştim belki, kutsal kitabı hıfz ediyorum Ayetlerin mücizelerini okuyorum Dört elif miktarı soluklaniyorum sayfa aralarında Sonra her şeye ibret nazarıyla bakıyorum  Kendi mutluluğuyla yetinmek Ruhu miraca yükseltmek bu sanırım. Nursen Işık 

Kıyısında durdum hayatın Hakkı bulmak adına kaç savaş verdim Kaç yenilgi Mehtaplı bir gecede yıldızları saydım Ahengini seyrettim gökyüzünün Sahile vuran yakamozları seyrettim Zamanla uzaklaştı bende gökyüzü ve yıldızlar Deniz bile düşümde görecek kadar uzaklaştı benden Artık kulaç atmalıydım yaşama Durmak yetmezdi Kaç zemheri geçirsemde baharın umudunu taşımalıydım heybemde Bir avuç sevgi Bir bahçeli evin düşünü kuracak kadar umut taşımalıydım artık. Nursen ışık