EYLÜL'DE GEL DİYORDUN

Mevsim eylül arefesi
Göçebe kuşlar gibi umutlarım
Yüreğinin sahillerine ayrılık çarpmış halde 
Bir eylül vaktinde gel diyordun 

Hüzün tanıdıktı
Şam'da doğdum Şam'da yaşadım 
Mis kokuları, ipek kumaşları vardı şehrin
Şehir geride savaş
Ben ardımda bir savaştan kalan ayrılık bıraktım diyordun

Sonra sözlerimiz buldu birbirini
İki yaraydi bir araya gelen
İki sözün arasına bir ayrılık bir umut ektik
Geriye kalmış bu savaşta hayırlısı diyordun

Bir türküde bulduk kendimizi
Geçmişin hasreti geleceğin vuslatı arasında
Hazanli mevsimde
Sararmış yapraklar dökülürken gel diyordun 

Bir fecr vaktinde gördüm seni
Hüznünü yanına almış bir kıyıya varmış
Sevgilinin yolunu gözler gibi 
Secdede umut var diyordun 

Bir Zühre yıldızı edasıyla gördüm seni
Karanlıkları aydınlatan
Gökteki yıldızları yüreğinde taşıyordun
Zifiri bir öğlen vaktinde
Umut var diyordun 

Sevgiden nasibini alan iki yürek
En pak haliyle göz yaşları içinde kalmış
Bir şehrin kıyısında en derin hüzünleri paylaşıyorduk
Vedudi duruşunla umut var diyordun 

Şimdi soruyorum sana,
Hani insan ne yana dönse anlamını yitirmiş ya herşey

Sahi içinde ki o belirsiz duygunun adı nedir? 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR GELİNCİK ÇİÇEĞİ MİSALİ

BEKLEMEK

GÜNEŞ OLSAM