BİR FAKİH GÖRDÜM ENDÜLÜS'TE


 

Bir fecr vaktinde büyüttüm düşlerimi daha çocukken
Rekat rekat huzura vardım bir esrarlı vakitte
Bir köy evinde, duvarlar kerpiç
Eskimiş tuğla aralarından umut akıyor sanki hala yaşamak için çaba sarfedercesine

Ben bir munzeviydim
Elimde divit kalem ve defter
 yazdım umudu ve hayali şiir ettim sevgiyi belki kalplere şifa olur diye
Bazı kalplere şifa çare değil bilemedim

Kelime kelime şiir ilham etti Rabb
Bir düzine nergiz çiçeği gibi
Kenarları eğri
Uzaktan bir muallim gördüm  kelimeleri anlayan
Serdim önüne kelimeleri bir sofra gibi
 
Ben batı ülkelerinde hasret mektupları yazarken
 sen Erciyes  dağlarında  nergis çiçeklerine su veryodun
Güneşin doğuşuyla etrafını selamlıyordun
Bu ülkede güneş bile solgun
Dağları vardır bu şehrin lakin insan dünün özlemcisi
 Ben, köyümü özlüyorum

Bir fakih  gördüm  Endülüs'te
Elinde kalem harf harf bu dünyanın maişetini öğretiyordu çocuklara
El Fettah diyordu bütün kapıları açan
Sonra kuşanıp devletini kuran

Sonra Asr süresini tefsir ediyordu
sabretmek diyordu
 sabrettigin kadar mükafatı vardır çektiklerimizin
Takvayı arkadaş
Kurânı kerimi yoldaş bilmeliyiz diyordu

Sonra umuttan bahsediyordu  Hz. İbrahim'in kıssasını okurdu
Rabb'i nasıl ateşi kül, odunu gül eylediğini
Hz. Eyüp'ü anlatıyordu teslimiyetini
Hz. Yusuf'u anlatıyordu Rabb'i nasıl kuyudan alıp Mısır'a sultan eylediğini

Bir bakıma dünyayı gezdim seyrettim
Kendi düşümde kendi ücramda
İnsanı bir dünya olarak var sayarsak
Ve hiçbir şey bilememişim
Bu dünyada anlaşılmadığımda
Hakikati anladım bir dünya kitapla

Nursen Işık












Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR GELİNCİK ÇİÇEĞİ MİSALİ

BEKLEMEK

GÜNEŞ OLSAM