YÜRÜDÜM

Boşlukta savrulan pamuk gibiydim 
Rengim beyaz ama manasız.
Savruldum
Yine korkularım tutsak etti beni 
Bir kitapla gül bahçesine vardım.
Evet bu defa sessiz, sakin  ve savrulmadan vardığımı gördüm bir Cennet bahçesine düşercesine.

Hicret ettim nice dağları geride bırakarak
Vardım bir tür selamsız, kelamsız insanların ülkesine
Yaşadığımı sanmışım
Gittiğim bir deniz kenarında hüzünlerimi bıraktığım da anladım bu şehrin boşluğunu.

Sonra seni gördüm ama senden kaçarcasına
Şairin dedigi gibi dolu dizgin atlarla 
Ürkek bir ceylan gibi kaçtım 
Bana atacağın okları hissedercesine.

Sonra yüzümü döndüm sana.
Gözlerimle değil en derinde ki duygularımla gördüm.
Güneş gibi doğdun sanki her anıma
Öylesine temiz öylesine gül bahçesi sunarcasina 
Başka bir dünyanın haberini verircesine.

Sonra mı? 
Kssadan kesercesine kestik şiiri
Gittim  uzaklara kaf dağı arkasına 
ama anka değildim. 
Düştüm kuyuya ama Yusuf değildim. 
Rabbim tuttu elimden daha nefes almalısın deyip gönderdi bana ismail yüreklileri.

Sonra yine yürüdüm 
Yine yolum sana çıktı 
Uzak nehrin kıyısı gibi, sığ bir nehir 
Ne uzak kalabildim ne yakın.
Uzak kalsam bişeyler eksik kalır  
Yakın olsam benim değilmiş gibi.

Nursen Işık
 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR GELİNCİK ÇİÇEĞİ MİSALİ

BEKLEMEK

GÜNEŞ OLSAM