HAZANLI MEVSİM

Hazanlı bir mevsimde bir dağın tepesinde
Yürüdüm güneşe doğru 
Yakınlaştıkça uzaklaştım güneşe 
Yaklaştıkça güneş başka tepelerin ardına geçti
karanlıkta kaldım bir sabah güneşinde
Kaldığımı sanarken bir zühre yıldızı aydınlattı beni

Bir düş, bir umut 
Hazandan bahara kalan bir tohumdu
Yesrip çölü gibi muhteşemdi umutlarım 
Belki de düş kırıklarım
Elemimden kuşlar ahuzar etti
Bir katre idim, ummana düştüm.
Bir cevher idim mücevher olmak için nara düştüm.
Pervane oldum mumun etrafında
Yel estikçe  yanar oldum
Buğday taneleri gibi değirmende öğütüldüm
Sahi oldum mu? Bilemedim 
Senin vaktin yoktu, hep geç kaldım
Senin vaktin hep kerahatti
Sen sabah seherine yakın bir zühre yıldızıydın
Fark ettiğim an kayboldun.
Güneşi görmedim bu defa 
Arkasında koşacak takatim de yoktu.
Gün aydınlığında gölgemi takip ederek yol aldım bu defa.
Bir öğlen vakti vardım hazanlı  bir mevsime
Ve her şey yine bir düş  oldu

Nursen Işık


 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR GELİNCİK ÇİÇEĞİ MİSALİ

BEKLEMEK

GÜNEŞ OLSAM