Mavera

Çiçekli mevsimde gördüm bir çınar ağacı  Müslüman bir kalp  Ellerinden büyütür gülleri  Gencecik ömürler Bir medcezir döngüsünde şiirler yazar Bir çağrı Yeni bir vuslatın ismini haykırır gibi  Serin bir mevsim  Bir kuyuya düşmüşse de  Sevgiyi serper karanlık günlere  Çiçekler eker gökyüzüne Bir okyanusun en kuytu noktası gibi girdap Zifiri bir gecede en kıymetli mücevherler saklar gibi  Mehtaplı bir gecede İnci gibi sözler dizer sahile Yakamozlar seyrediyorum yeniden Havf ve reca arasında kalıyorum  Bir medcezir yaşıyorum en hazanlı yaşımda Bir uçurumun kenarında tutunmaya çalışırken Bir lahza dönüyorum karşı kıyıya Bir vadinin içinde ayağında ki kumlara takılmış  Bir derviş misali arar durur benliğini  Bir gelgit yaşıyorum yeniden  En iyisi kalbinin baş köşesine umut ve sevgi ekelim  Yeniden hayat bulsun Dinsin fırtınalar, durulsun sular  Sevgi bitmez umut bitmez  Bekleyelim yeniden bir bahar mevsimini Nursen Iş...

Hazanlı bir mevsimdi seni gördüğümde  Dökülen yapraklar arasında Bir düş bir peri gibi sanki  Vardın makamın en üst köşesine  Günün en güzel günleri  Yapraklar sararıp dökülürken  Hayallerimizdi bizi diri tutan  Bir de nasibimizdi bizi  Bir bahar sabahına kavuşturan  Bir şehrin kıyısında  Bir dağın eteklerinde yol alırken  Rüzgar hafiften yüzüme çarpıyordu  Seni andım seni düşledim yine  Eski günler geçti gözümden bir hayal gibi  Bir çiçek edasıyla konuşuyordun  Serin bir bahar serinliği gibi  Ter temiz kalmış sevgiler  Senin için topladığım menekşelerim  Ellerinde can bulur misk-i amber yayılır Günün en güzel saatleri  Aldım küheylanı yanıma düştüm yola  Dedim ey yar orucum sana  Meylim sana  İftarim sana kavuşana dektir Nursen ışık

Bugün şehri gezmeye çıktım Bugün yine seni aradım Sisli dağlar arasında Yapraklarını döken dallarda. Cama değen yağmur damlası seni bana hatırlattı  Öyle narin öyle bakışların kadar şiirdi Bu şehrin sokakları özlem dolu Bu şehir yağmurlarla şiirler gönderir bana  Nursen ışık 

Kaç gün kaç mevsim  Alıp yükümü gitmek istedim  Bir dağın eteğine, bir deniz sahiline  Vakit hep kerahatti çekildim bir köşeye  Gökyüzüne şiirler yazan bendim  Sözün kapısı yüzüme kapandı  Avucumun içinde ki kapıdan gayrı  Dönülmez şehirlerin yolu bana çizildi  Tükenmez kalem silinmezdi  Bir dönülmez yol da yine gitmeyen  Kıymet biçilmeyen o virane bendim  Serin yağan yağmurları sevdim Bir bendim yine yağmura uzak  Bir bendim yine yağmura küskün Yağan tüm yağmurlara rağmen  Yağmurlu bir havada yürüyen bendim  Ümidimi gecenin karanlığına gömdüm Ümitli şarkılar besteleyen bendim  Gecenin renginde iyiliği gördüm Bir dağlardı gitmeyen  Bir dağlardı sırdaş  Yarpuzlar vardı kokusuyla  Papatyalar vardı saflığıyla,  Gelincikler vardı sevgiden  Bütün sofralara serdiğim ekmeğimdi  Onlarla beslenen yine bendim  Sessizlikten kaleler ördüm kendime  Krallar ülkesinde vezirsiz padişah ben...

Dıl Tengi Te dıgo heşemı betılandiya u dıl tengiya canemi lı ser zimanım nahe gohten  te dıgo helbesten dıbajım  zore dıl nahe gohten  tu meze asumananke umude ezman  klame asiman  helbestın asiman dıl xemgine nahe gohten te dıgo asuman bılınde Deste kese nage kilaman dıbejım den asimanan u lı ser seremın dıbare dılemin carji çolu ave  Ez dıbejım dilexe bide Rehman Destexe veke lı ser seheran Hesıran bıke xare Dıl vi care bıbe şen Bıbe eydi Şen bıbe dileme mina helbesta denızu asuman  Ortak şiir 

"Cennet sevmeyi bilenlerindir " Bir fecr vaktinde  kıyama durmak Bir seher vaktinde ki  huzur Ellerini semaya Gönlünü Rabb'ine açmaktır. Bir serüvenden geçmek Zarafet ve incelik ister  İçine gömülmüş dar düşünceler hırpalar insanı Bir fırtınanın kavak ağacını salladığı gibi. Hür doğdu insan. Ancak hür olduğunda düşüncelerini sergileyebilir Bazen Hira'ya sığınmak İnsanlık adına nice nurları getirmektir Nice insanı ışığa kavuşturacak âyet Sevmek emektir. Bazen sevdiği uğruna serini feda etmektir. Namdar mecnun söylemekle kaldı sevdiğini  Oysa Yahya ve Zekeriya gibi serinden geçmektir Bir bakıma insan hür olduğunda fıtratı tezahür eder  Evet başıboş değil, ilmin deryasında sınırlarını çizerek yol alır Tıpkı Meryem gibi Sevgi varsa bahtiyardır insan  Çarmıha gerse bile Rabb'inin himayesindedir. Çarmıha gerilen İsa değildi zaten  Kendi nefisleriydi. Sevgi ve özgürlük dediysem, bu bir kelam değil  Nice hatrı  gönülde bırakan bir dikenli güldür...

Bir dünya kurdum kendime, kelimelerden Bir dünya düş Bir dünya kurdum hayallerden  Hayalidir insanı yola revan kılan Hayata geçmesi nasip meselesi Yinede hayalidir insanın günün birinde günyüzüne çıkan Insanı aydınlatan İnsana Işık olan Insanı kanatlandıran Yine de yazmaktır en güzeli  Bana hakikatin kapısını aralayan. Seyyah gibi gezdiren. Kalemimden dökülen her mürekkep damlası Yağmur gibi damlayan her kelime Kadim şehirleri, gülün ahengini  Gökyüzünün maviliğini gördüm dökülen her kelime de. Nursen ışık 

Yüzüne perde çekmiş dağ Eteğinde bir küheylan Küheylanın heybesinde bir ekmek  Bir umut da diyebiliriz Bir bakıma yere indirmiş heybesini Dağlar taşısın artık der gibi  Nerde sahibi ? Yalnızca dağlara mı yakışırdı vefa? Durup beklemek. Bazen bir kış mevsimini Bazen bir yaz gününü Bir dağlardır vefalı Gökyüzüyle ahbap Durup bekleyen bir şehri kollar gibi Bağrında çiçekler, tepesinde kar İnsana yol olmuş vefalı dağlar  Umut ekin sevgi ekin Nursen ışık

Geçiyoruz bu dünya sınavından Bazı yollar dikenli zor  Bazen zifiri karanlık  İçimize damlatırız söz yaşlarımızı  Geçmez dediğimiz ne geçmediki?  Bazen uzun bir yaz günü  Bazen uzun bir kış gecesi  Bulduk huzuru bir secdede  Geçmez dediğimiz ne geçmediki?  İçimize çözülmez ağları bıraksada kader  Bir gün geçecek herşey  Geçmez dediğimiz ne varsa.  Yine içimizde ki iyilikti bizi aydınlatan Bir zifiri gecede, bir dar vakitte  Bir kış gününde umudumuzu tazeleyen  Bizi serin bir bahar sabahına ulaştıran Nursen Işık

Ey benim bağı gülistanım  Afrika'da inci mercanım  Durri yektam  Kamer yüzlüm  Şems bakışlım Blinmezlere itti beni dünya  Bir selam et bayram olsun buralar  Dünya sulh bulsun  Mazlumlar gülsün Çiçekler misk-i amber koksun  Buz kesmiş memleketlere cemre düşsün Nursen Işık

Degişir gözlerimin rengi İnsanın rengine göre  Kimi sevgi bıraktı, kimi hüzün. Deniz mavisini bıraktı, ağaç yeşilini  Devrik cümleler kuruyorum  Kimi kırık, kimi dökük  Öznesini kaybetmiş gibi.  Meal de istemez  Bir mübarek gecede  Duâ dua döküldü avucuma  En yüce merciye sunuldu hepsi  Osmanlı şehri Bursa'da Vardım  deniz kıyısına Dalgalarla göz göze geldim Bana umudu fısıldıyor gibiydi  Sevincim artıyor yeniden denizi gördüğümde  Hayata olan umudum  Zihnimde bir imparatorluk kuruyorum. Orta Doğu'ya barış, Filistin'e özgürlük, Afrika'ya umudu taşıyorum. Nursen Işık 

Hafızlık aşka benzer Niyet edersin sevgilinin sözlerini hızf etmeye Sabırla yudumlarsın nefesini Sabırla okursun ayetleri Artık dönüşü yoktur yanarsın belki fakat sevgilinin yolunda olmak ne güzel meziyettir Ayet ayet sevgiliye yaklaşmak Aşkla sabırla Olmak ve ölmek Tecvid ve kaide ile  Rahmana yaklaşmak Bir mübarek vakitte Ayet ayet Nursen Işık

Yenilgiler sonrası  Zafer kazanmış uygarlıklar gibidir sevgilerim  Bir tebessümün ardına sığınmış Göz yaşı gibidir  Güneş olsam Ayazlı bir mevsimde Bazen bir ağustos gündüzünde Damla damla yere düşen yağmurda Sayısız düşte bulsam gerçekleri  Dili yok benim hüzünlerimin Bir elimde mahçup bir çehre taşırım  Bir elimde umut Kendi kalabalığımda bulmaya çalışırim kendimi Yitiğini arayan Mecnun misali  Umutla selamlıyorum sabahı Doğan güneşi Bir şehrin ortasında, bir dağın kıyısında  Kadim bir şehirde  Okunmamış mektup gibi  Zihnimde bir kaf dağı yüceliyor Başında Zümrüdüanka gibi umutlarım Bir yanım kar boran olsa da  Bir yanım bahar serinliği  Nursen Işık