Mavera

Bir fecr vaktinde baktım kainata Yer siyah gök mavi  Bir zühre yıldızı kaybolmak üzereydi  Arkasını dönüp giden yar gibi  Erzurum garında elimde bir demet kardelen  Seni bekledim eski günlerde ki gibi  Mevsim ayaz  Düşlerim ılık  Sonra yine her şeye rağmen seni bekledim  Elimde tespih tanelerini çeker gibi seni diledim dilek olarak  Ve sen gelmedin  Ben seni beklerken Sen toros  dağlarında gelincik çiçeklerine su  veriyordun  Elinde kalem harf harf maişetini öğreniyordun bu dünyanın Iznik gölünü seyre dalıyordun bûtimâr gibi  Kelimelere umut yükleyip  Derin derin bu dünyayı temaşa ediyordun  En toy zamanında  Sular kurudu Dağlar umutsuzdu bu şehirde Düşler yitik Hayaller yorgun Bir name yaz kırlangıçlar şifa bulsun Bir selam et bahar gelsin yeniden  Nursen ışık 

Puslu havada nem kapmış insanlık   Topraktan yaratıldığını unuttu  Ben sandım ki herkes çocuk ve masum İnsan nefs denen düşmanını unuttu.  Bir varmış derler insana bir yokmuş  Dünya da yolcu olduğunu unuttu Nuh tufan var diyip haber saldı  Kan bağı oğlu Allah'ı unuttu  Etrafı aldı  zelzele bir tufan  İnsan gemide yeniden buldu can   Ateş  dahi yakmadı İbrahim'i  İnsan Allah'ın dostluğunu unuttu Nursen ışık