Mavera

Gece çok derin  Bazen bir ürperti Yakaza bir hal  Ruhun miraca yükselmesidir gece  Muhabbet arayan bir derviş Gözyaşına arkadaş Yıldızları yere seren Ayı arkadaş kılan Gündüzü içinde saklayıp müjdeleyen Hatıraları birer birer günyüzüne çıkarandır gece  Bir umman misali Nice mücevheri içinde barındıran  Günün müjdecisi  Enfüsten afaka Gece bir yolcu Kökten göğe Mekke'den Kudüs'e İsra hadisesidir gece Nursen ışık 

Birbirine naz yapar insanlar Kader de bana Masum bir serçe misali  Bir kartalın pençesinde huzur aradım  Ağlamaklı bir vedanın içinden geldim Ölümle kaç kez burun buruna Bir nefesin kıyısında Bir yol kenarında  Gelincik çiçeği misali Sevenlerin eline rengimi verdim Kıpkızıl bir renk Narin bir sevgi İnce düşler Susuz kalmış bir gelincik çiçeği Yıldızlarla arkadaş Bir girdaptı bu hayat İçinde sonsuz düşüşlerimiz Düşlerimiz yıkıma mahkum Bir umut deryasında biz Bir hayale tutunduk yine Mevsimler geçerken ardı sıra sonsuz kâinatta  Toprak hamurunu Yağmur ıslaklığını Kar rengini Ben ise umudumu yenilerdim Bütün dünyayı gözlerimde Ayı gündüze güneşi geceye emanet ederdim  Nursen Işık 

Bir serüvendi bu hayat  Toprakla başlayan yine toprakla biten. Bir serüvendi yine gitti dediğim  Yine bir başlangıcın serüveni gibi. Gidene kal denilmez  Lakin hasret en çok kalanı vurur  Yesrib'e sığınmak neydi ise   Kitaba sığınmak o Yine şair kesildim bu sessiz, sözsüz çıkan fırtınaya   Şair değildim  Çöle su ne kadar lazımdı  Bana da hasreti dindirecek kelam. Mürekkep tükenir bilirim  Sevgi varsa tükenmez hiçbir kelam.  Dilerim çıkan bu fırtına yine harap etmez bir yerleri  Yine yakmaz pervaneyi  Meylim ona doğru  Bu ne sessiz fırtına yine? Bu ne kara bulutlar? Rahmet yağsa da dinse fırtına. Bir gün ihya eder misin beni? Kurumuş çöllere yağar mısın nisan yağmuru gibi. Kalsam çöllerde, kervanına katar mısın ? Yoksa bensizliğe gidip kök mü salacaksın? Bakma sensizlikten yana dem vurduğuma  Seni sultan bildim yurduma  Vatan sultansız olmazken Bir parça vezir olma hayali bıraktın bana. Nursen Işık...

Denizi andıran mavisiyle yine gökyüzünü özledim Bir duvar dibinde, bir şehrin kıyısında Kuşlar ötüyor ağaçların dalında Baharın haberini bana veriyor gibi Bir duvar dibinde öyle başkasının günleri gibi Ayet ayet Kaf süresini hıfz ettim Gökyüzü o kadar maviydi ki, denizi seyre dalar gibi baktım  Bu dünya hasret Bu dünya gurbet Aylardan mart  Kurumuş ağaçlar, ötüşen kuşlar  Ramazan arefesi  Bir pazar günü  Umudu bana fısıldıyor gibi Giydim beyazları  Gezmeyen seyyah gibi Umut ettim hayatı bir fecr vaktinde Abdest alıp Secdeye varmak Cennette ki ırmakları dileyip köşke varmak